സ്നേഹനിലാപ്പൂവ്- കവിത

നീ, രാവിതിൻ നൊമ്പരക്കണ്ണുനീർ
ഗതികെട്ടൊരു നേരിന്റെ നെഞ്ചകപ്പൂവ്
‘അമ്മത്തൊട്ടിലി’ലെപ്പെൺനിലാവേ...
നിന്റെ നഷ്ടസുകൃതമാം സ്നേഹവർഷം
ഒരു കവിൾപ്പൂവിലെ കണ്ണീരിന്നുപ്പുമായ്
നിന്റെ ചുണ്ടിലലിഞ്ഞതു ചില മാത്ര മാത്രം
 തേടുന്നുവോ നീ പരമമാ പുണ്യഗന്ധം?
വിധുരമൊരു രാക്കിളിപ്പാട്ടിന്റെയല തോർന്ന പോലെ
വ്യോമ തീരങ്ങൾക്കുമപ്പുറം
സ്വർഗ്ഗീയ സാഗര സീമകൾ താണ്ടി
പറന്നകലെയാ സ്നേഹപ്രവാഹം
വിമൂകമീ രാവും നിലാവുമൊപ്പം...
പകരാം നിനക്കെന്റെ ഗന്ധം
അതു മാത്രമിന്നെന്റെ സ്വന്തം
നിന്നരികിലീ ചെമ്പകത്തൈയ്യിൽ വിടരുന്നു
ഞാനാം സ്നേഹ നിലാവിന്റെ പൂവ്
നിന്നമ്മനിലാവിന്റെ തുണ്ട്....!!